Platform tegen Armoede in de Drechtstden wil voorkomen dat Kwijtschelding van de de Waterschapsbelasting wordt afgeschaft. En heeft dan ook deze brief geschreven naar de Verenigde Vergadering Waterschap Hollandse Delta:
Via de media hebben wij – de leden van het Platform tegen Armoede in de Drechtsteden – onlangs kennis genomen van het Initiatiefvoorstel H.A.J. van der Drift om “Het kwijtscheldingsbeleid van WSHD te versoberen door met ingang van 2021 de mogelijkheid voor kwijtschelding van de Zuiveringsheffing af te schaffen.” (voorstel 11448).
Namens het Platform tegen Armoede in De Drechtsteden – een netwerk van lokale organisaties die zich inzetten om te voorkomen dat de armoede mensen verder in het nauw brengt – roepen wij u met klem op om dit voorstel te verwerpen. De consequenties van dit voorstel zijn voor de 10% huishoudens die toch al niet of nauwelijks kunnen rondkomen zeer ingrijpend. Het effect van het voorstel volgens de aan u meegeleverde informatie:
• “Een alleenstaande, waarbij de belasting wordt kwijtgescholden, moet nu € 59,- per jaar betalen;
• Een huishouden, waarvoor de belasting wordt kwijtgescholden, moet nu € 177,- per jaar betalen.”
Het is een ernstige misvatting als er vanuit wordt gegaan dat minima de financiële ruimte hebben om dergelijke bedragen te voldoen.
Wie die mening is toegedaan heeft onvoldoende inzicht in wat zich bij veel huishoudens afspeelt als gevolg van rekeningen die niet meer betaald kunnen worden. Door een maatregel – zoals voorgesteld – worden de voortdurende inspanningen van (vrijwilligers)organisaties om mensen te helpen te overleven (o.a. Voedselbank, Schuldhulpmaatje, Thuisadministratie, Stichting Urgente Noden) gedwarsboomd en onderuitgehaald. Uiteraard zijn wij bereid om met voorbeelden uit de dagelijkse praktijk te laten zien waarom genoemde bedragen huishoudens over de rand kunnen duwen.
En wie profiteren hier dan van?
• “Een alleenstaande, die nu normaal belasting betaalt, hoeft hierdoor € 3,- minder te betalen;
• Een huishouden, die nu normaal belasting betaalt, hoeft € 9,- minder te betalen;
• Een bedrijf met 10 v.e. hoeft € 30,- minder aan de zuiveringsheffing te betalen, terwijl een (metaal)bedrijf met 450 v.e. ca. € 1.350 minder hoeft te betalen.”
Het profijt van deze ingrijpende maatregel staat derhalve in geen enkele verhouding tot de schade die erdoor wordt berokkend. En de kosten om dit voorstel in te voeren?
“In het eerste en tweede jaar ca. € 600.000 per jaar en vanaf het derde jaar ca. € 250.000 per jaar; Het percentage ‘oninbaar’ zal stijgen. Op basis van de ervaringen wordt gerekend met een stijging van het huidige percentage 1% naar een percentage tussen 1% en 2%;”
Het voorstel lijkt dan ook eerder gebaseerd op een ideologisch uitgangspunt dan op een rationele afweging. In het belang van de inwoners van de Drechtsteden die slechts met de grootste moeite rond kunnen komen, roepen wij U op om het Initiatiefvoorstel versobering kwijtscheldingsbeleid onvoorwaardelijk te verwerpen.
Ton Wulfert, secretaris Platform tegen Armoede in de Drechtsteden
Het Nibud lanceert vanwege de coronacrisis een speciale uitgave: de Geldkrant-special
Minder inkomen. Voor mensen die als gevolg van de corona-uitbraak met een (sterke) daling van hun inkomen hebben te maken.
Lees hier de Geldkrant-special
De huidige coronacrisis zal voor velen ook financiële gevolgen hebben. Het is lastig te voorzien hoe dat precies zal uitpakken; er is nog veel onzeker. Bij het Nibud werken we hard aan het ontwikkelen van tips en hulpmiddelen. Bijvoorbeeld in de vorm van de Geldkrant-special Minder inkomen, die ook op maat voor uw doelgroep kan worden gemaakt. Ook onderzoeken we de gevolgen van het coronavirus op geldzaken.
Binnenkort delen we hier meer over en kunnen we hier passende informatie en tools voor bieden.
Op vrijdag 6 maart opent wethouder Peter Heijkoop de fototentoonstelling “HET ONZICHTBARE ZICHTBAAR (doorbreek het taboe op armoe)” in het Stadskantoor van Dordrecht. Dit is een initiatief van het Platform tegen Armoede Drechtsteden en Stichting Urgente Noden (SUN) Drechtsteden. Het Platform vormt een overleg van 14 organisaties en is in 2012 opgericht om, door gezamenlijke activiteiten, het probleem van de armoede meer in de publiciteit en hoger op de politieke agenda te krijgen. SUN-Drechtsteden is de organisatie voor financiële hulpverlening in noodsituaties. De tentoonstelling komt voort uit een initiatief van de Stichting Betrokken Ondernemers Dordrecht.
Er zijn foto’s te zien zijn van de sociaal fotograaf Huib Kooyker. De ene serie bestaat uit foto’s van mensen die niet herkenbaar zijn, anoniem willen blijven en worstelen met de hun dagelijks bestaan. De tweede serie foto’s laat mensen zien die juist niet anoniem willen blijven en hun ervaringen als vrijwilliger inzetten voor de mensen die deze ondersteuning kunnen gebruiken.
Met deze expositie willen de organisaties aansluiten op het programma “Samen tegen de Armoede” van de gemeente Dordrecht, met daarin opgenomen de doelstelling van het doorbreken van het taboe op armoede. Iedereen kan namelijk in die situatie terecht komen. Het is geen individuele zaak maar een maatschappelijke opgave.
Meer informatie:
SUN Drechtsteden: 06 29 80 25 11
Platform tegen Armoede Drechtsteden: 06 29 28 91 80
Foto van Huib Kooyker
Het ministerie van Binnenlandse Zaken heeft de inkomens- en huurprijsgrenzen voor 2020 vastgesteld. Een overzicht van de belangrijkste punten hebben we op een rij gezet:
Huurtoeslag
Vanaf 2020 komen de inkomensgrenzen voor de huurtoeslag te vervallen. Dat betekent dat huurders met een verhoging van het inkomen niet meer ineens van tientallen euro’s huurtoeslag terugvallen naar nul euro. Meer informatie >
Voor passend toewijzen blijven de inkomensgrenzen wel bestaan.
Toewijzingsgrens
Woningcorporaties moeten ten minste 90 procent van de vrijkomende sociale huurwoningen toewijzen aan mensen met een inkomen tot € 42.436. Per 1 januari 2018 moet ten minste 80 procent van de vrijkomende sociale huurwoningen gaan naar huishoudens met een inkomen tot € 38.035.
Liberalisatiegrens en aftoppingsgrenzen
De liberalisatiegrens (de grens die bepaalt of een woning in de sociale of vrije sector valt) ligt in 2020 op € 737,14 per maand. Dit bedrag is ook de maximale huurgrens om in aanmerking te komen voor huurtoeslag. De kwaliteiskortingsgrens is € 432,51. Ligt uw huurprijs hoger dan deze grens, dan wordt er gekort op uw huurtoeslag. Is de huur hoger dan € 432,51? Dan hangt het af van de leeftijd en huishoudenssamenstelling van een huurtoeslagontvanger wat hij boven dat bedrag nog vergoed krijgt. Daarbij hanteert de overheid de zogenaamde aftoppingsgrenzen. De lage aftoppingsgrens voor een- en tweepersoonshuishoudens bedraagt € 619,01 per 2020. De hoge aftoppingsgrens voor drie- of meerpersoonshuishoudens is € 663,40 euro in 2020.
Inkomensgrenzen
De inkomensgrens om in aanmerking te komen op een sociale huurwoning is: € 39.055. De inkomensgrens voor de zogeheten middeninkomens is € 43.574.
Passend toewijzen
De grenzen van het passend toewijzen worden in deze infographic toegelicht. Eenpersoonshuishouden tot AOW: € 23.225 euro
Eenpersoons ouderenhuishouden: € 23.175 euro
Meerpersoonshuishouden tot AOW: € 31.550 euro
Meerpersoons ouderenhuishouden: € 31.475 euro
In Nederland bestaat zoiets als schuldsanering. Mensen die dermate hoge schulden hebben, dat zij die van hun levensdagen niet meer kunnen aflossen en daardoor niet meer kunnen functioneren in onze maatschappij, komen in aanmerking voor schuldsanering. Wat bedoeld is om mensen te helpen en hen een nieuwe kans te geven, is verworden tot een draconisch instrument, dat ook nog eens leidt tot torenhoge maatschappelijke kosten.
Hoe komt dat?
Het idee is dat mensen gedurende drie jaar alles inleveren, in die periode leefgeld krijgen en weliswaar op een houtje moeten bijten, maar daarna met een schone lei weer kunnen beginnen. In werkelijkheid blijkt schuldsanering vaak een doolhof waar mensen met schulden doorheen moeten. Het schuldsaneringsproces is ondoorzichtig. Je hebt er als hulpvrager geen invloed op en het is ook niet duidelijk wanneer en hoe je eruit zult komen. De schuldsanering zelf kost weliswaar drie jaar, maar het hele proces daaraan voorafgaand kan ook zomaar een jaar in beslag nemen of langer als blijkt dat je niet aan alle eisen voldoet om überhaupt voor schuldsanering in aanmerking te komen. In de praktijk ben je overgeleverd aan een systeem dat is gebaseerd op wantrouwen en ook als zodanig is georganiseerd. Het staat bol van eisen en controles. Bij ieder loket in het proces moet alle informatie telkens opnieuw worden aangeleverd, waarna veel tijd gemoeid is met het toetsen van die gegevens. Iedere misstap wordt zwaar aangerekend en de dreiging om uit het systeem gezet te worden is alom aanwezig. In de stressvolle situatie waar je sowieso al in zit, moet je ook nog eens op eieren lopen en de druk om geen fouten te mogen maken is immens.
Het is dan ook niet verwonderlijk dat veel mensen met financiële problemen de stap naar overheid en sociale diensten niet durven of willen maken. Daardoor blijven zij verstoken van beschikbare hulp en vaak ook noodzakelijke hulp. Ik hoef niet uit te tekenen wat dat doet met de schulden en met de stress in deze gezinnen. Niet alleen mensen met schulden raken verstrikt in het systeem, ook hulpverleners zitten daarin gevangen. Medewerkers van sociale diensten zien veelal ook wel hoe schrijnend de situaties soms zijn. Maar ook zij moeten de processtappen van het systeem volgen. Buiten die paden, hoe krom soms ook, is hulp namelijk niet mogelijk.
Wanneer het schuldsaneringsproces onder de loep genomen wordt, zullen er best wel optimalisatieslagen gemaakt kunnen worden. De andere kant van het verhaal is echter dat over het huidige proces en ook over de stappen die daar bij horen serieus en goed is nagedacht.
De kern van het probleem, en dus ook van de oplossing, zit niet in het proces zelf, maar in de basis die er aan ten grondslag ligt; namelijk wantrouwen. Bij wantrouwen horen controles en strafmaatregelen. De spagaat die ontstaat, zit er in dat het bieden van hulp is gebaseerd op het solidariteitsbeginsel. En bij solidariteit hoort vertrouwen en geen wantrouwen.
Arjen Baan februari 2020
